εύθαρσος

εὔθαρσος, -ον (Μ)

1. ο ευθαρσής («ἡ εὔθαρσος ἀπολογία»)

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ εὔθαρσον

το θάρρος, η τόλμη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + θάρσος].